Ας ακούσουμε τα παιδιά μας
Δημοσιεύτηκε 11/4/2007
Του Στρατου Στρατηγακη*
Ξεκίνησαν και φέτος οι καταλήψεις. Πολλές απόψεις ακούγονται για τις αιτίες. Αλλοι μιλούν για «χαβαλέ», άλλοι για υπαρκτά προβλήματα. Και οι δύο απόψεις έχουν το δίκιο τους, χωρίς όμως, κατά τη γνώμη μου, να συλλαμβάνουν όλη την αλήθεια. Κατ’ αρχήν, η ύπαρξη και μόνο των καταλήψεων αποκαλύπτει ότι το σχολείο δεν είναι ελκυστικό στους μαθητές. Αν ήταν, δεν θα έχαναν ούτε ώρα, όπως κάνουν για όσα τους ενδιαφέρουν. Το σχολείο πρέπει να είναι ελκυστικό γιατί η εκπαίδευση έχει ένα εγγενές πρόβλημα: απαντά σε ερωτήματα που ο μαθητής δεν έχει θέσει, γιατί είναι έξω από τα ενδιαφέροντα της ηλικίας του. Αργότερα θα καταλάβει τη χρησιμότητα όσων μαθαίνει τώρα. Πρέπει λοιπόν εμείς να τραβήξουμε το ενδιαφέρον του, για να γίνει δεκτικός στη μάθηση. Δυστυχώς, το ελληνικό σχολείο δεν καταφέρνει να λειτουργήσει ποτέ στην ώρα του, για να μιλήσουμε μετά για τη σωστή λειτουργία του, ώστε να γίνει ελκυστικό στους μαθητές του. Κάθε χρόνο το υπουργείο Παιδείας πρέπει να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες, με καθορισμένη σειρά για να είναι όλα έτοιμα τη μέρα του αγιασμού. Για παράδειγμα, 620 αναπληρωτές δάσκαλοι και 168 νηπιαγωγοί διορίστηκαν στις 26 Σεπτεμβρίου. Δηλαδή, για περίπου 2.000 μαθητές η σχολική χρονιά άρχισε με καθυστέρηση τριών εβδομάδων. Σε οποιαδήποτε ευνομούμενη χώρα θα είχαν υποβληθεί οι παραιτήσεις των υπευθύνων και την επόμενη χρονιά θα λειτουργούσαν όλα ρολόι. Στην Ελλάδα δεκαετίες τώρα η ίδια ιστορία. Πρόκειται απλά για ανικανότητα; Δεν το πιστεύω. Υπάρχει και η οικονομική παράμετρος. Από την καθυστέρηση στο διορισμό, το κράτος εξοικονόμησε πάνω από 500.000 ευρώ. Πώς νομίζετε ότι έχουμε τις μικρότερες δαπάνες για την εκπαίδευση στην Ευρωζώνη;
Τα παιδιά μας τα διδάσκονται όλα δύο φορές: Αγγλικά, Γερμανικά, Μαθηματικά, Ελληνικά, Φυσική, Χημεία, Πληροφορική, Μουσική, ακόμη και γυμναστική κάνουν έξω από το σχολείο. Τα σχολεία είναι κλειστά το απόγευμα και απαγορεύεται ένας μαθητής να παίξει έστω λίγο μπάσκετ, χωρίς να πηδήξει κάγκελα, δηλαδή να παρανομήσει. Το αποτέλεσμα είναι ότι το διάβασμα γίνεται μετά το τέλος όλων αυτών των δραστηριοτήτων, όταν τα παιδιά είναι ήδη κουρασμένα, με συνέπεια να φτάνουν να διαβάζουν μέχρι τα μεσάνυχτα. Το θεωρείτε ζωή αυτό;
Προσωπικά είμαι κατά των καταλήψεων, αλλά μου φαίνεται ότι κάτι θέλουν να μας πουν τα παιδιά μας, ίσως να μην μπορούν να το εκφράσουν καλά, αλλά εμείς μάλλον δεν θέλουμε να το ακούσουμε...
* Ο Στράτος Στρατηγάκης είναι Μαθηματικός στη μέση εκπαίδευση.