Ποιος να το φανταζόταν…

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 15/7/2012

Ποιος μπορεί να το φανταζόταν ότι θα γινόταν πλαστό μηχανογραφικό από ανθρώπους που προφανώς ήθελαν να βλάψουν κάποιους υποψηφίους καταστρέφοντας τις σπουδές τους. Κι όμως το είδαμε και αυτό.
Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Κάποιοι κακόβουλοι υπέκλεψαν τον κωδικό ασφαλείας κάποιων υποψηφίων και συμπλήρωσαν μηχανογραφικό δελτίο αντί για τους ίδιους τους υποψηφίους. Το οριστικοποίησαν κιόλας, με αποτέλεσμα όταν προσπάθησαν οι υποψήφιοι να εισέλθουν στην ηλεκτρονική εφαρμογή του Υπουργείου Παιδείας να βλέπουν ένα οριστικοποιημένο μηχανογραφικό που φυσικά καμία σχέση δεν είχε με τις επιθυμίες τους.
Άλλη μια μορφή ηλεκτρονικής απάτης με προφανή σκοπό να βλάψει κάποιον υποψήφιο. Το Υπουργείο Παιδείας δεν γνωρίζει την έκταση του φαινομένου, εγώ προσωπικά, γνωρίζω την ύπαρξη άλλης μίας περίπτωσης, εκτός από τις δύο που δημοσιοποιήθηκαν και ελπίζουμε να τελειώνει εκεί η παράξενη αυτή ιστορία μίσους.
Το Υπουργείο Παιδείας είχε ήδη λάβει τα μέτρα του ακόμη και για τέτοιες περιπτώσεις. Θα μου πείτε που «στράβωσε» το πράγμα. Το πρόβλημα ήταν η ευπιστία μερικών υποψηφίων. Συγκεκριμένα το Υπουργείο Παιδείας απαιτεί για την είσοδο στην εφαρμογή που ετοίμασε δύο κωδικούς. Ο ένας είναι ο οκταψήφιος κωδικός του υποψηφίου με τον οποίο τον αναγνωρίζει το Υπουργείο και ο άλλος είναι ο κωδικός ασφαλείας που τον δημιουργεί ο υποψήφιος στο σχολείο και τον γνωρίζει μόνο αυτός. Σε περίπτωση που τον ξεχάσει κανείς δεν μπορεί να τον δει και είναι υποχρεωμένος να πάει στο σχολείο και να φτιάξει άλλον. Αφού κανείς άλλος πέρα από τον υποψήφιο δεν μπορεί να ξέρει τον κωδικό ασφαλείας είναι λογικό να υποθέσουμε ότι οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι έδωσαν οι ίδιοι τον κωδικό τους ή ότι ο κωδικός ήταν κάτι προφανές, όπως ο αριθμός του κινητού τους τηλεφώνου.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα καθώς τα παιδιά, αλλά και πολλοί από τους μεγαλύτερους, είναι πολύ εύπιστοι σε σχέση με τα προσωπικά τους δεδομένα, πολύ πιο εύπιστοι στις ηλεκτρονικές τους σχέσεις, από τις φυσικές τους σχέσεις. Έτσι βλέπουμε να δημοσιοποιούν στο Facebook  όλη τους τη ζωή ξεχνώντας ότι στο internet κυκλοφορούν όλοι: καλοί και κακοί. Πολλές φορές έχουν χάσει την εργασία τους ή τη μελλοντική τους εργασία άνθρωποι που δημοσιοποίησαν πτυχές του χαρακτήρα τους που δεν άρεσαν στους εργοδότες τους.
Θα πρέπει λοιπόν οι έφηβοι να μαθαίνουν να αμύνονται από τους αόρατους κακόβουλους εχθρούς τους που τους επιβουλεύονται. Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για την εκπαίδευσή μας, αφού το θέμα αφορά όλα τα παιδιά από το δημοτικό κιόλας, που τα βλέπουμε στους υπολογιστές και, δυστυχώς, τα κινητά. Εδώ ακριβώς προκύπτει η ανάγκη εκπαίδευσης και των γονιών, γιατί κάποιος πρέπει να τους πει ότι εκτός από τους κινδύνους εξαπάτησης και βίας που υπάρχουν στο internet, υπάρχουν και οι φυσικοί κίνδυνοι από την ακτινοβολία των κινητών τηλεφώνων.
Όλα αυτά θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να διδάσκονται στο σχολείο, όχι ως μάθημα στο ωρολόγιο πρόγραμμα, αλλά ως σεμινάριο ίσως και στο project. Όλα αυτά βέβαια απέχουν πολύ από την πραγματικότητα του ελληνικού σχολείου, αφού εμείς έχουμε μείνει ακόμη στη διδασκαλία των λατινικών…