Top

Εύκολα ή δύσκολα θέματα στις εξετάσεις;

του Στράτου Στρατηγάκη

 

Δημοσιεύτηκε 6/5/2012

 

Οι υποψήφιοι τρέμουν τα δύσκολα θέματα, πολλοί μάλιστα πιστεύουν ότι τα δύσκολα θέματα θέτονται στις εξετάσεις για να αποκλείσουν τους υποψηφίους από τις Ανώτατες Σχολές.
Ας δούμε την αλήθεια, που είναι τελείως διαφορετική. Η δυσκολία εισαγωγής εξαρτάται μόνο από τον αριθμό των εισακτέων και τον αριθμό των υποψηφίων. Δεν έχει καμία σχέση με τα δύσκολα ή εύκολα θέματα, τον αριθμό των εξεταζομένων μαθημάτων και την ύλη. Οι πανελλήνιες εξετάσεις αποτελούν ένα διαγωνισμό συμπλήρωσης θέσεων, τουλάχιστον στο ισχύον εξεταστικό σύστημα, αφού εισάγονται οι υποψήφιοι μέχρι να συμπληρωθεί ο αριθμός των εισακτέων. Δεν αποτελούν διαγωνισμό πιστοποίησης γνώσεων, αφού δεν υπάρχει απαιτούμενο επίπεδο γνώσεων ώστε να είναι ικανός ο φοιτητής να παρακολουθήσει το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος που παρακολούθησε. Η εισαγωγή φοιτητών μέχρι τη συμπλήρωση των διατιθέμενων θέσεων είναι μια βαθιά ανταγωνιστική διαδικασία, αφού δεν έχει σημασία αν ο υποψήφιος να γράψει καλά αλλά αν να γράψει καλύτερα από τους υπόλοιπους.
Φάνηκε αυτό πολύ καλά στις εξετάσεις του 2011, όπου τα δύσκολα θέματα έφεραν μεγάλη πτώση στις βάσεις, ενώ σε χρονιές με εύκολα θέματα, όπως το 2000, οι βάσεις εκτοξεύονται. Στον πίνακα βλέπουμε τις βάσεις το 2000 και το έτος 2011 τριών τμημάτων και τον αριθμό των εισακτέων. Η διαφορά των βάσεων ανάμεσα στη χρονιά με τα εύκολα θέματα και τη χρονιά με τα δύσκολα θέματα είναι πάνω από 1000 μόρια. Ο αριθμός των θέσεων σε κάθε σχολή συμπληρώνεται και ο τελευταίος εισαχθείς διαμορφώνει τη βάση της σχολής.
Αφού δεν έχει καμία σημασία η δυσκολία των θεμάτων στον αριθμό των εισαγομένων υποψηφίων είναι προτιμότερα τα δύσκολα θέματα ώστε να ξεχωρίζουν οι άριστοι από τους πολύ καλούς. Όταν έχουμε συνωστισμό υποψηφίων στο άριστα και οι αριστούχοι υποψήφιοι είναι περισσότεροι από τις προσφερόμενες θέσεις στις περιζήτητες σχολές, τότε αποκλείονται κάποιοι από ένα μικρολαθάκι που έκαναν στις πράξεις, για παράδειγμα. Αυτό δεν είναι δίκαιο. Είναι προτιμότερο να θέτονται δύσκολα θέματα και να περνά αυτός που τα έχει μισολύσει γιατί οι άλλοι δεν τα έλυσαν καθόλου.

Τι να προσέξετε

Πολλές φορές οι υποψήφιοι που έχουν υψηλούς στόχους όταν δουν ότι δεν γνωρίζουν το 4ο θέμα, που είναι το δυσκολότερο, απογοητεύονται και μερικές φορές «καταρρέουν» με αποτέλεσμα να δώσουν λευκή κόλα. Πρέπει να γνωρίζουν ότι τη στιγμή της εξέτασης κανείς δεν μπορεί να τους διαβεβαιώσει αν το θέμα που τους δυσκολεύει αποδειχθεί κρίσιμο για την εισαγωγή τους στη σχολή της πρώτης προτίμησης. Μπορεί το θέμα να είναι λάθος (έχει συμβεί), μπορεί το θέμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο και για τους υπόλοιπους υποψήφιους και να μη μπορούν να το λύσουν και αυτοί, οπότε μικρό το κακό.
Ακόμη και όταν ανακοινωθούν οι βαθμοί, ούτε τότε δεν μπορεί να βγει συμπέρασμα, αν ο υποψήφιος θα πετύχει στη σχολή των ονείρων του. Το 2011 μία υποψήφια που συγκέντρωσε 18400 μόρια και είχε στόχο την Ιατρική, είδε ότι η χαμηλότερη βάση της Ιατρικής, που είναι στην Αλεξανδρούπολη, ήταν 19011 μόρια και απογοητεύτηκε. Όλο το καλοκαίρι ζούσε μέσα στην απογοήτευση μέχρι τη Δευτέρα 29 Αυγούστου που ανακοινώθηκαν οι βάσεις και είδε ότι η βάση της Ιατρικής Αλεξανδρούπολης διαμορφώθηκε στα 18369 μόρια και αυτή είχε ήδη πετύχει στη σχολή που ήθελε. Τι συνέβη; Απλά τα πολύ δύσκολα θέματα είχαν ως συνέπεια το κατρακύλισμα των βάσεων σε πολύ χαμηλότερα του αναμενομένου επίπεδα. Τα δύσκολα θέματα δεν αποκλείουν υποψηφίους, απλά κατεβάζουν τις βάσεις εισαγωγής. Ο αριθμός των εισακτέων καθορίζει τον αριθμό των υποψηφίων που θα εισαχθούν σε κάθε σχολή και όχι η δυσκολία των θεμάτων.

Ακραία φαινόμενα στις βάσεις εισαγωγής
	Βάση 2000	Βάση 2011	Διαφορά	Εισακτέοι 2000	Εισακτέοι 2011
Ιατρική Αλεξανδρούπολης	19455	18369	1086	130	115
Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας	18606	17058	1548	190	170
Βιολογίας Αθήνας	19068	17773	1295	165	100
Μελέτη: Στράτος Στρατηγάκης