17 Οκτωβρίου 1821!
του Στράτου Στρατηγάκη
Δημοσιεύτηκε 24/3/2012
Δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει φέτος στην παρέλαση, αφού το όλο ζήτημα έχει μετατοπιστεί στην αγωνία των πιθανών επεισοδίων και όλοι ξεχάσαμε την εθνική μας εορτή. Οι εθνικές μας εορτές έχουν φτιάξει ένα κομφούζιο στο μυαλό των παιδιών μας με αποτέλεσμα να ανακαλύπτουμε τη σύγχυση που υπάρχει στο μυαλό τους, εμείς οι μεγάλοι, και να τρελαινόμαστε. Αρχίζουμε να κατηγορούμε τα παιδιά και το σχολείο που δεν μπορεί να τα μάθει ότι το 1821 δεν απελευθερωθήκαμε από τους… Γερμανούς, αλλά από τους Τούρκους. Τα πράγματα είναι όπως φαίνονται αλλά δεν φταίνε πάντα τα παιδιά ή το σχολείο. Θα μου πείτε ποιος φταίει;
Έχει αλλάξει τόσο πολύ ο τρόπος ζωής μας και η κοινωνία που τέτοια φαινόμενα αποτελούν απλά την κορυφή του παγόβουνου. Τα παιδιά μας δεν αγνοούν μόνο τις εθνικές εορτές, αλλά την ιστορία συνολικά. Τα ιδανικά της κοινωνίας μας άλλαξαν και δεν μας μιλάνε συνεχώς για το μεγαλείο των Ελλήνων, όπως γινόταν την εποχή της δικτατορίας (όταν μαθαίναμε παραποίηση της ιστορίας) και παλαιότερα. Τώρα οι αναζητήσεις και οι συζητήσεις αφορούν στο χρήμα και την απόκτησή του, που αποτελεί το μοναδικό ιδανικό της κοινωνίας μας.
Παλιά στις οικογένειες υπήρχε συνεύρεση και επικοινωνία. Τις εθνικές εορτές ο κόσμος φορούσε τα «καλά» του ρούχα και πήγαινε στην εκκλησία. Μετά πήγαινε στην παρέλαση και το μεσημέρι συνέτρωγαν όλοι. Η τελετουργία και οι συζητήσεις που γίνονταν αποτελούσαν αυτό που σήμερα λέμε βιωματική μάθηση και προφανώς αποτελούσαν τον καλύτερο τρόπο για να μάθει ο μικρός μαθητής για τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας του παρελθόντος.
Καμία σχέση με αυτό που συμβαίνει σήμερα. Οι έχοντες ακόμη την οικονομική δυνατότητα φυγής προσπαθούν να πάνε στην εξοχή γιατί η πόλη τους πνίγει, έχοντας χάσει το ανθρώπινο πρόσωπό της. Κάποιοι άλλοι έχουν δουλειά και στο σπίτι γιατί οι ώρες εργασίας έχουν αυξηθεί και το άγχος της απόλυσης είναι πολύ μεγάλο. Κάποιοι άλλοι προσπαθούν να αναπληρώσουν τις ώρες ύπνου που τους λείπουν από τις προηγούμενες μέρες. Όσοι έχουν ελεύθερο χρόνο μένουν κολλημένοι σε μία οθόνη: τηλεόραση οι μεγαλύτεροι, υπολογιστές ή κινητά οι νεότεροι και δεν υπάρχει χρόνος για συζήτηση και επικοινωνία.
Η έλλειψη τηλεόρασης και υπολογιστή έκανε τους ανθρώπους να επικοινωνούν και οι διηγήσεις των μεγαλύτερων προς τους νεότερους είχαν έντονο διδακτικό χαρακτήρα, όχι μόνο σε σχέση με τις εθνικές εορτές αλλά και σε σχέση με τις γνώσεις και την εμπειρία των μεγαλύτερων που περνούσε στις νεότερες γενιές μέσα από τις διηγήσεις και τις συζητήσεις.
Σήμερα η εμπειρία των παλαιότερων όχι μόνο θεωρείται άχρηστη αλλά και οι ίδιοι ζουν περιφρονημένοι στο περιθώριο της ζωής, αφού θεωρούνται απροσάρμοστοι στις εξελίξεις και την τεχνολογία που τρέχει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Κανείς δεν χρησιμοποιεί τις γνώσεις και τη σοφία που τους δίνει το πέρασμα των χρόνων και η αποστασιοποιημένη ματιά που διαθέτουν. Βλέπετε η γνώση τους θεωρείται αντιπαραγωγική, αφού το μόνο που μας ενδιαφέρει, τώρα πια, είναι οι νέες ιδέες αύξησης των κερδών, που ονομάζονται καινοτομία, ενώ θα έπρεπε να γράφεται κενοτομία, ο νέος θεός που προσκυνούν όλοι, η ελπίδα μας για τη διέξοδο από την κρίση.
Δεν πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει η άγνοια των παιδιών για τις εθνικές εορτές. Αποτελεί φυσική συνέπεια της εξέλιξης της κοινωνίας μας και δεν έχουμε δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε, αφού αυτή την επιλογή εξέλιξης της κοινωνίας μας κάναμε.