Αβάσιμες οι γενικεύσεις από τις πρώτες βαθμολογίες.
του Στράτου Στρατηγάκη
Δημοσιεύτηκε 6/6/2010
Οι διορθωτές στα βαθμολογικά κέντρα κάνουν διαπιστώσεις και στατιστικές που τροφοδοτούν μέσω των εφημερίδων τους αγωνιούντες υποψηφίους και τις οικογένειές τους που προσπαθούν πριν ακόμη μάθουν πόσο έγραψαν να μάθουν πως έγραψε το σύνολο των υποψηφίων, ώστε να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα για τις βάσεις.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούν να εξαχθούν σοβαρά συμπεράσματα αν δεν έχουμε τα αποτελέσματα όλης της Ελλάδας. Αυτό συμβαίνει γιατί σε κάθε βαθμολογικό κέντρο διορθώνονται γραπτά από διαφορετική περιοχή της Ελλάδας κάθε χρόνο. Στις Σέρρες για παράδειγμα πέρυσι διορθώνονταν γραπτά από τα Τρίκαλα ενώ φέτος διορθώνονται γραπτά από τα Γρεβενά. Η διαφορά στις επιδόσεις των υποψηφίων των δύο νομών είναι μεγάλη. Ο νομός Τρικάλων έρχεται κατά μέσο όρο στην 18η θέση στους νομούς της Ελλάδας, ενώ ο νομός Γρεβενών έρχεται στην 42η θέση στους νομούς της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει ότι τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλουν οι βαθμολογητές που τη μία χρονιά διόρθωσαν γραπτά των Τρικάλων και την άλλη των Γρεβενών δεν μπορεί να είναι ασφαλή, λόγω διαφοράς του επιπέδου των μαθητών. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε τις επιδόσεις των υποψηφίων ανά νομό.
Το μόνο συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε από τα θέματα που τέθηκαν είναι ότι οι βάσεις θα έχουν πτωτική τάση στο 2ο, 3ο, 4ο και 5ο πεδίο, ενώ δεν θα σημειώσουν αξιόλογη μεταβολή στο 1ο πεδίο. Το μέγεθος της μεταβολής θα μπορέσουμε να το προσεγγίσουμε με αξιόπιστο τρόπο όταν θα ανακοινωθούν τα στατιστικά των επιδόσεων των υποψηφίων γύρω στις 20 Ιουνίου και ασφαλέστερα συμπεράσματα θα βγουν από την κατανομή των γενικών βαθμών πρόσβασης που θα ανακοινωθούν λίγες μέρες μετά. Τότε θα μπορέσουμε να σας δώσουμε, όπως κάνει κάθε χρόνο ο «ΑτΚ» μία αξιόπιστη προσέγγιση των μεταβολών που θα έχουμε.
Μην ασχολείστε τώρα με τις πιθανές διακυμάνσεις της βαθμολογίας, ασχοληθείτε καλύτερα με τις επιλογές που καλείστε να κάνετε μέσα στον επόμενο μήνα.
Οι δεκαοχτάρηδες ονειρεύονται…
του Στράτου Στρατηγάκη
Λίγες μέρες αφότου τελείωσαν οι πανελλήνιες εξετάσεις οι υποψήφιοι διαβάζουν και ονειρεύονται το μέλλον τους. Αυτά που σκέφτονται για το μέλλον τους είναι διαφορετικά από αυτά που θα περιμέναμε.
Θέλουν να περάσουν στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσουν. Και μετά όπου φύγει – φύγει. Ονειρεύονται μεταπτυχιακά και ζωή στο εξωτερικό, σε χώρα ανάλογη με τις σπουδές που επιλέγει ο καθένας.
Εφηβικά όνειρα θα μου πείτε μιας μερίδας νέων. Σίγουρα αλλά είναι εντυπωσιακό να κουβεντιάσεις και να δεις πόσο άλλαξε τα όνειρά τους αυτό που ζούμε. Γιατί δείχνουν αδιάφοροι αλλά λαμβάνουν το μήνυμα της ηθικής χρεοκοπίας. Την οικονομική χρεοκοπία την ακούνε συνέχεια, προσπαθούν να εντάξουν τον εαυτό τους στην Ελλάδα του μέλλοντος και... θέλουν να φύγουν
Αηδιασμένοι από τις πελατειακές σχέσεις, που φοβούνται ότι θα καθορίσουν το επαγγελματικό τους μέλλον, ζητούν να κριθούν με αντικειμενικότητα, όσο αυτή μπορεί να υπάρχει. Νιώθουν ότι ζουν σε μια χώρα με υπερτροφικό και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, που έχει ξεφύγει από το σκοπό του να εξυπηρετεί τον πολίτη και διεφθαρμένο ιδιωτικό τομέα, που φοροδιαφεύγει συστηματικά και δωροδοκεί το δημόσιο τομέα. Δε βρίσκουν θέση σ’ αυτό το ηθικά και οικονομικά χρεοκοπημένο σύστημα. Δεν γνωρίζουν τα spreads, γνωρίζουν τη Τζούλια, αλλά αντιλαμβάνονται το κλίμα γύρω τους. Ονειρεύονται μια καλή και άνετη ζωή, τι πιο φυσικό στα 18 τους, και προσπαθούν να καταλάβουν πώς θα το πετύχουν. Δεν έχουν γνώσεις και στοιχεία, μόνο φαντασία και επιθυμία.
Η καλή γνώση Αγγλικών, που έχουν όλα τα παιδιά τώρα πια, τους ανοίγει τα φτερά και τους επιτρέπει να θεωρούν εύκολη την εγκατάστασή τους σε άλλη χώρα. Ονειρεύονται λοιπόν να ζήσουν και να εργαστούν στην Αμερική και την Αγγλία, αλλά και σε άλλες χώρες ανάλογα με τις γλώσσες που μιλάει ο καθένας.
Ζήτηση πτυχιούχων υπάρχει στο εξωτερικό, άρα το εγχείρημα έχει πιθανότητες επιτυχίας. Στον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών υπάρχουν αγγελίες με ζήτηση γιατρών σε Αγγλία, Ισπανία και Γαλλία. Φυσικά πρόκειται για τις θέσεις που περίσσεψαν από τους ντόπιους γιατρούς, πολλές φορές κακοπληρωμένες, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους νέους να ονειρεύονται.
Ακούνε για τους υψηλούς μισθούς που παίρνουν οι εργαζόμενοι στο εξωτερικό, για πιο ανθρώπινες πόλεις, για συστήματα υγείας που λειτουργούν και ενθουσιάζονται.
Ετοιμαζόμαστε λοιπόν να ζήσουμε μια νέα γενιά μεταναστών πτυχιούχων, αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να δημιουργήσεις θέσεις εργασίας για όσους πτυχιούχους παράγει.
Δεν είναι μόνο οικονομικό το πρόβλημα της Ελλάδας, απ’ ότι βλέπουμε. Πάνω απ’ όλα είναι ότι σβήσαμε την ελπίδα από το πρόσωπο των παιδιών μας. Ως κράτος, αλλά και ως οικογένειες, φάγαμε τους μελλοντικούς μισθούς τους με την υπερχρέωση και τα τζιπ. Τα παιδιά απλά δεν θέλουν να πληρώσουν το λογαριασμό και καλά κάνουν.