Αμφιλεγόμενη η διαδικασία διορισμού των εκπαιδευτικών

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 4/10/2009

Διαμαρτυρήθηκε η ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) για το εμπόριο... ελπίδας που παίζεται στις πλάτες των αδιόριστων εκπαιδευτικών με την έναρξη της πρόσθετης διδακτικής στήριξης (ΠΔΣ) και τις προσλήψεις που πρέπει να γίνουν λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Οι προσλήψεις αυτές θα γίνουν με πλήρη αδιαφάνεια, ανάλογα με τις διαθέσεις του διευθυντή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κάθε περιοχής, χωρίς απολύτως κανένα κριτήριο. Αυτό γίνεται εδώ και δέκα χρόνια, όπως τονίζει και η ΟΛΜΕ και έχουμε επανειλημμένως γράψει και εμείς. Αυτή η διαδικασία είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου μέσα στην όλη λειτουργία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Περιοδείες ανά την Ελλάδα

Ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. Δύο είναι οι τρόποι διορισμού των εκπαιδευτικών, μέσω εξετάσεων του ΑΣΕΠ και με την προϋπηρεσία μέσω πινάκων πολλαπλών ταχυτήτων, στους οποίους εντάσσονται όσοι έχουν έστω και πολύ μικρή προϋπηρεσία. Ιδού η χρησιμότητα της ΠΔΣ. Σου δίνει την απαραίτητη προϋπηρεσία για να ενταχθείς στους πίνακες. Μετά προσλαμβάνεσαι ως ωρομίσθιος, αργότερα ως αναπληρωτής και τελικά ως μόνιμος. Εν τω μεταξύ μπορεί να έχεις γυρίσει όλη την Ελλάδα, να έχεις μείνει απλήρωτος για μήνες για να αποκτήσεις τελικά την προϋπηρεσία που θα σε οδηγήσει στο διορισμό. Το κράτος εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ανάγκη των ανθρώπων και τους αφήνει απλήρωτους για μήνες και όταν τους πληρώνει τους δίνει μισθούς των 300 ευρώ. Το κράτος είναι, λοιπόν, που εφήρμοσε πρώτα και εφαρμόζει ακόμη τη μερική και κακοπληρωμένη απασχόληση. Μέσα σ’ αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που βασανίζονται μπορεί φυσικά να παρεισφρήσει και κάποιο «δικό μας» παιδί, είτε γαλάζιας είτε πράσινης απόχρωσης, που θα προσληφθεί στην ΠΔΣ επειδή είναι «δικό μας» παιδί, θα αποκτήσει προϋπηρεσία και θα μπει σε τροχιά μόνιμου διορισμού.

Τελικά, διορίζονται όσοι είναι να διοριστούν είτε με ΑΣΕΠ είτε με τους πίνακες της προϋπηρεσίας. Ο διορισμός γίνεται σε ακριτική περιοχή, όπου πρέπει να υπηρετήσεις τουλάχιστον ένα χρόνο, πριν αποκτήσεις το δικαίωμα μετάθεσης. Το «δικό μας» παιδί βγαίνει υπεράριθμο, γιατί κατά έναν περίεργο τρόπο σε μερικούς νομούς διορίζονται υπερδιπλάσιοι καθηγητές από όσους χρειάζονται και σε άλλους παρατηρείται έλλειψη. Πιστεύετε ότι αυτό γίνεται λόγω απλής ανικανότητας; Το «δικό μας» παιδί φεύγει για κάποιον άλλο νομό κοντύτερα στο σπίτι του ή ακριβώς δίπλα στο σπίτι του. Τη δεύτερη χρονιά, αν δεν πάρει μετάθεση, εφαρμόζεται άλλο κόλπο. Απόσπαση σε γραφείο, στο υπουργείο Παιδείας ή σε ΙΕΚ. Μ’ αυτήν την απόσπαση ο καθηγητής μετατρέπεται σε διοικητικό υπάλληλο που υπηρετεί δίπλα στο σπίτι του και -προσέξτε τη λεπτομέρεια- παίρνει τα μόρια για μετάθεση, από την ακριτική περιοχή όπου βρίσκεται η οργανική του θέση. Κάθεται στη θέση -τώρα, πια, υποχρεωτικά για τρία χρόνια- και παριστάνει το διοικητικό υπάλληλο. Καλά καταλάβατε. Είναι ελάχιστοι οι πραγματικοί διοικητικοί υπάλληλοι. Ολος ο διοικητικός μηχανισμός στηρίζεται σε αποσπασμένους καθηγητές που τώρα τους υποχρέωσαν σε τριετή παραμονή, ώστε να λειτουργεί στοιχειωδώς το σύστημα, αφού κάποιος πρέπει να γνωρίζει και να βγάζει τη δουλειά.

Καθηγητές - «φαντάσματα»

Το έτος 2008 στον Αγ. Ευστράτιο υπηρετούσαν 9 καθηγητές, ενώ εδώ έχουν την οργανική τους θέση 40 (!) καθηγητές - «φαντάσματα», που βρίσκονταν αλλού και έπαιρναν τα μόρια του δυσπρόσιτου μέρους.

Κάποια στιγμή θα συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα μόρια και θα πάρουν κανονικά μετάθεση για την περιφέρεια που επιθυμούν. Θα φύγουν από το υπουργείο Παιδείας ή το Γραφείο και θα πάνε σε κάποιο σχολείο. Εκεί θα συναντήσουν τους άλλους, που δεν είχαν τη «γνωριμία» και κάθισαν στην ακριτική περιοχή μέχρι να συμπληρώσουν τα απαραίτητα μόρια για να πάρουν κι αυτοί μετάθεση για την περιφέρεια που επιθυμούν.

Βλέπουμε, δηλαδή, ότι υπάρχουν δύο δρόμοι για να κινηθεί κάποιος καθηγητής στο Δημόσιο: ο δρόμος για τον πολύ κόσμο και ο δρόμος για τα «γαλάζια» και «πράσινα» παιδιά. Υποθέτω ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους υπόλοιπους τομείς του Δημοσίου. Ισως γι’ αυτό κανένα κόμμα εξουσίας, σε όσο μεγάλη κρίση και αν βρίσκεται, δεν πέφτει κάτω από 35% στις εκλογές. Εχουν δημιουργήσει πελατειακές σχέσεις με πολύ κόσμο που έχει συνδέσει την καριέρα του με κάποιοι κόμμα, γιατί δεν είναι μόνον οι εξυπηρετούμενοι αλλά και οι συνδικαλιστές, που είναι υποψήφιοι με κομματικές παρατάξεις και πολλοί άλλοι…

Πώς, λοιπόν, μπορεί να λειτουργήσει η εκπαίδευση, όταν το σύστημα λειτουργεί με τέτοιους τρόπους; Είναι πολύ απλό να καταργηθεί η διάταξη με την οποία παίρνουν τα μόρια της οργανικής τους θέσης όσοι υπηρετούν στο υπουργείο, στα γραφεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στα ΙΕΚ. Αυτό θα ξεκαθάριζε το διοικητικό μέρος της εκπαίδευσης, επιτρέποντας την ύπαρξη μόνιμων διοικητικών υπαλλήλων, που θα έβγαζαν τη δουλειά, πολύ πιο εύκολα, αφού δε θα άλλαζαν κάθε τόσο και με λιγότερο προσωπικό θα έβγαινε καλύτερα η δουλειά και φυσικά με μεγαλύτερη οικονομία, γιατί η οικονομία δε γίνεται μόνο με το πάγωμα των μισθών, αλλά και με την ορθολογική διαχείριση του προσωπικού. Θα τολμήσει, άραγε, ο νέος υπουργός;