Η κατανομή των εισακτέων στους νομούς της Ελλάδας

του Στράτου Στρατηγάκη

 

Δημοσιεύτηκε 7/6/2009

 

Η οικονομική  στενότητα των νοικοκυριών, καθώς ο καιρός των παχιών αγελάδων τελείωσε, η ανασφάλεια για το μέλλον και το άγχος της απόλυσης θα επηρεάσουν την επιλογή σπουδών των υποψηφίων. Μία ακόμη παράμετρος θα προστεθεί στα κριτήρια επιλογής: το κόστος των σπουδών και η χρησιμότητά τους.
Εδώ ακριβώς εμφανίζεται το πρόβλημα που δημιούργησε το ίδιο το κράτος: η χωροταξική κατανομή των φοιτητών. Το λογικό θα ήταν σε κάθε νομό να υπάρχει ανάλογος αριθμός φοιτητών με τον πληθυσμό του και η μεγαλύτερη δυνατή ποικιλία στα αντικείμενα σπουδών ώστε να περιοριστεί η φοιτητική μετανάστευση. Στην Ελλάδα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Επιδιώκουμε την εσωτερική φοιτητική μετανάστευση, καθώς αυτή θεωρείται παράγων οικονομικής ανάπτυξης. Επειδή το θέμα είναι πολύ σημαντικό, θα προχωρήσουμε στους αριθμούς, που αποτελούν αδιάψευστη απόδειξη του παραλόγου που δημιουργεί η μικροπολιτική. Αν ο αριθμός των κατοίκων ανά φοιτητή ήταν περίπου ίδιος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει μία απόφαση που υλοποιείται από τον εκάστοτε υπουργό παιδείας. Η απόφαση αυτή θα μπορούσε να είναι η ενίσχυση της περιφέρειας για τη συντήρηση της ζωής, ώστε να μη συγκεντρωθεί όλη η Ελλάδα στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Αν πράγματι υπήρχε ένα τέτοιο σχέδιο, θα φαινόταν από τους αριθμούς.

Τι μας δείχνουν οι αριθμοί

Πέλλα, Ημαθία, Χαλκιδική, Πιερία και Κιλκίς, οι νομοί δίπλα στη Θεσσαλονίκη έχουν τους λιγότερους φοιτητές, τους περισσότερους, δηλαδή, κατοίκους ανά φοιτητή. Ένας φοιτητής ανά 119 κατοίκους στη Θεσσαλονίκη, είναι μία μέτρια επίδοση. Αν υπολογίσουμε όμως και την έλλειψη τμημάτων στους γύρω νομούς βλέπουμε ότι υπάρχει έλλειψη θέσεων, πράγμα που αντικατοπτρίζεται και από τη βάση κάποιων τμημάτων που είναι η υψηλότερη της Ελλάδας. Έτσι εξηγείται για παράδειγμα γιατί το Παιδαγωγικό της Θεσσαλονίκης έχει υψηλότερη βάση από το Παιδαγωγικό της Αθήνας. Τα άλλα κοντινά παιδαγωγικά βρίσκονται στη Φλώρινα και την Αλεξανδρούπολη. Παρ’ όλα αυτά οι θέσεις εισακτέων στα πανεπιστήμαι και το ΤΕΙ Θεσσαλονίκης μειώθηκαν κατά 3655 από το 2000, δείχνοντας την απόφαση της πολιτείας να μην ικανοποιεί τις επιθυμίες των υποψηφίων, ως προς τον τόπο των σπουδών τους.
Στο νομό Αττικής η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη καθώς σε κάθε φοιτητή αντιστοιχούν 237,47 κάτοικοι. Και εδώ είχαμε μείωση των θέσεων των εισακτέων κατά 6.680 θέσεις από το 2000, στην προσπάθεια της πολιτείας να αυξήσει τη φοιτητική μετανάστευση, που έχει βαπτίσει ανάπτυξη της περιφέρειας.
Η αναλογία κατοίκων ανά φοιτητή κυμαίνεται από 27,96 μέχρι 2.056,52. Το μεγάλο εύρος των τιμών μας δείχνει ότι δεν υπάρχει η πρόθεση δίκαιης κατανομής των θέσεων. Με μέση τιμή κατοίκων ανά φοιτητή στην Ελλάδα 133,45, βλέπουμε νομούς εξαιρετικά φτωχούς να μην έχουν ικανό αριθμό φοιτητών, όπως η Αρκαδία και η Λακωνία, ενώ άλλοι πιο πλούσιοι, όπως η Κέρκυρα, το Ηράκλειο και η Λάρισα να έχουν περισσότερους φοιτητές. Δεν υπάρχει λοιπόν αντιστοιχία ανάμεσα στις οικονομικές συνθήκες και τον αριθμό των εισακτέων φοιτητών. Ενώ δηλαδή το λογικό θα ήταν να ενισχύονται οι νομοί με τη μικρότερη οικονομική ανάπτυξη, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει.
Εντυπωσιάζει ο νομός Αχαΐας που δέχεται σχεδόν 6.000 φοιτητές το χρόνο με αναλογία 1 φοιτητής σε κάθε 54,33 κατοίκους.
Κοιτάζοντας τους αριθμούς δε βρίσκω καμία λογική στην κατανομή των φοιτητών στις πόλεις της Ελλάδας. Ούτε η οικονομική ενίσχυση της περιφέρειας φαίνεται να ισχύει ως λογική, που παρ’ ότι είναι λάθος κατά τη γνώμη μου, θα ήταν μια κάποια λογική.
Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι ο τρόπος με τον οποίο μοιράζονται οι θέσεις εξαρτάται από τις πιέσεις των βουλευτών, δημάρχων, νομαρχών και άλλων τοπικών παραγόντων. Προϊόν μικροπολιτικής δηλαδή είναι ο εθνικός σχεδιασμός για την παιδεία, που εκ των πραγμάτων θα αναιρεθεί, καθώς το οικονομικό σφίξιμο, τα κολέγια και οι σπουδές στο εξωτερικό, θα δώσουν νέες επιλογές στους υποψηφίους και τις οικογένειές τους. Όλο και πιο δύσκολα θα πειστούν οι υποψήφιοι να ξενιτευτούν για να σπουδάσουν κάτι που δεν θέλουν σε μια επαρχιακή κωμόπολη.

Τα σύγχρονα διλήμματα

Τα διλήμματα τώρα θα είναι διαφορετικά. Αν είναι να ξοδευτώ για να σπουδάσω, θα σκεφτούν πολλοί, θα σπουδάσω αυτό που θέλω πραγματικά, γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια για πειράματα και η λογική πτυχίο να ’ναι κι ότι να ’ναι τελειώνει, καθώς η ανεργία των πτυχιούχων παίρνει σοβαρές διαστάσεις. Αυτόματα θα αποκλειστούν οι σπουδές σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που οδηγούν σε αμφίβολης αξίας πτυχία ή ακόμη χειρότερα σε πτυχία που δεν αναγνωρίζει το ίδιο το Ελληνικό κράτος. Θα αναζητηθούν σπουδές που οδηγούν σε πτυχία με αξία στην αγορά εργασίας. Έτσι ο κόσμος θα απαξιώσει σταδιακά τα τμήματα που δεν έχουν νόημα. Γιατί οι θέσεις εισακτέων μπορεί να δίνονται, αλλά σημασία έχει πόσοι φοιτητές τελικά παρακολουθούν τη σχολή τους και παίρνουν το πτυχίο τους. Θα οδηγηθούμε δηλαδή σε επιτυχόντες φοιτητές που εγγράφονται και σπουδάζουν στο εξωτερικό ή σε κολέγια. Αυτό συνέβαινε μέχρι τώρα αλλά πιστεύω θα ενταθεί στο μέλλον. Γιατί η ανάγκη των υποψηφίων και των οικογενειών τους είναι να σπουδάσουν και να εργαστούν χρησιμοποιώντας το πτυχίο τους. Λίγοι είναι αυτοί που σπουδάζουν από  hobby και αυτοί έχουν ήδη αποφασίσει για τις σπουδές τους. Όσο η ανάγκες των υποψηφίων δεν ικανοποιούνται θα μεγαλώνει το πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Συσχέτιση εισακτέων και πληθυσμού στους νομούς της Ελλάδας

Αριθμός τμημάτων

ΕΙΣΑΚΤΕΟΙ 2000

ΕΙΣΑΚΤΕΟΙ 2009

Πληθυσμός νομού Κάτοικοι ανά φοιτητή

ΠΕΛΛΑΣ

1  - 70 143.957 2056,52

ΚΥΚΛΑΔΩΝ

1 80 80 109.956 1374,45

ΗΜΑΘΙΑΣ

2  - 130 142.471 1095,93

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

1 170 100 96.849 968,49

ΠΙΕΡΙΑΣ

1  - 200 126.412 632,06

ΚΟΡΙΝΘΟΥ

2  - 230 144.527 628,37

ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ *

2  - 190 102.392 538,90

ΛΑΚΩΝΙΑΣ

2  - 200 92.811 464,05

ΚΙΛΚΙΣ

1 170 200 86.424 432,12

ΤΡΙΚΑΛΩΝ

2 105 340 132.689 390,26

ΒΟΙΩΤΙΑΣ

2  - 390 123.913 317,72

ΑΡΚΑΔΙΑΣ

3  - 300 91.326 304,42

ΗΛΕΙΑΣ

4  - 670 183.521 273,91

ΔΡΑΜΑΣ

3 200 400 102.184 255,46

ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ

4 630 750 188.506 251,34

ΑΤΤΙΚΗΣ *

128 23080 16400 3.894.573 237,47

ΚΕΡΚΥΡΑΣ

7 355 650 111.081 170,89

ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

12 940 1250 205.005 164,00

ΧΑΝΙΩΝ

7 810 910 148.450 163,13

ΞΑΝΘΗΣ

5 675 710 102.959 145,01

ΕΥΒΟΙΑΣ

6 1710 1580 207.305 131,20

ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ

1 290 150 19.518 130,12

ΕΒΡΟΥ

7 875 1160 149.283 128,69

ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ

6 1400 1330 169.542 127,47

ΦΩΚΙΔΑΣ

1  - 300 37.866 126,22

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

69 12740 9085 1.084.001 119,31

ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

6 505 1050 120.265 114,53

ΧΙΟΥ

3 355 480 53.106 110,63

ΛΕΣΒΟΥ

7 765 1040 108.288 104,12

ΣΕΡΡΩΝ

8 2085 1980 194.483 98,22

ΛΑΡΙΣΑΣ

15 3905 3380 282.156 83,47

ΖΑΚΥΝΘΟΥ

2  - 470 38.883 82,72

ΣΑΜΟΥ

3 325 530 43.841 82,71

ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

11 2150 2740 219.092 79,96

ΠΡΕΒΕΖΑΣ

2 480 740 58.144 78,57

ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

21 3475 3760 291.225 77,45

ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

10 1840 2310 166.566 72,10

ΛΑΣΙΘΙΟΥ

5 170 1060 75.736 71,44

ΚΑΒΑΛΑΣ

7 2050 2335 141.499 60,59

ΑΡΤΑΣ

5 1220 1230 73.620 59,85

ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ

3 690 750 43.601 58,13

ΑΧΑΙΑΣ

34 5860 5870 318.928 54,33

ΡΟΔΟΠΗΣ

9 1825 2200 111.237 50,56

ΓΡΕΒΕΝΩΝ

3  - 650 32.567 50,10

ΚΟΖΑΝΗΣ

11 2815 3340 153.939 46,08

ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ

3 620 1230 53.702 43,66

ΛΕΥΚΑΔΑΣ

2  - 530 21.888 41,29

ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

19 3230 3930 161.027 40,97

ΡΕΘΥΜΝΗΣ

10 1585 1940 78.957 40,69

ΦΛΩΡΙΝΑΣ

7 1395 1480 54.109 36,56

ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ

4 340 1350 37.756 27,96

 Σύνολα

 

81915 84150 10.932.136 Μ.Ο.:133,45

* Υπολογίστηκε και το τμήμα των Σπετσών παρ’ ότι διοικητικά ανήκει στον Πειραιά