Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 14/12/2008

Ένας μαθητής δολοφονείται και όλη η νεολαία ξεσηκώνεται. Η κοινωνία παρακολουθεί αμήχανη την εξέγερση, χωρίς να καταλαβαίνει γιατί. Ο θάνατος του Αλέξη ήταν απλά η αφορμή, το φυτίλι για ν’ ανάψει η φωτιά. Η εξέγερση όμως είναι πρωτοφανής. Δεν περιορίστηκε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπως οι ταραχές τις προηγούμενες φορές. Επεκτάθηκε σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, για πρώτη φορά. Από την Κέρκυρα μέχρι το Αγρίνιο κι από τα Χανιά μέχρι την Καβάλα. Δεν πρόκειται λοιπόν μόνο για τους συνήθεις κουκουλοφόρους. Οι αιτίες πολλές οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα: Μαύρες μέρες περιμένουν τους νέους μας και το αντιλαμβάνονται πολύ καλά.
Η νέα γενιά, που μεγάλωσε πλουσιότερα από οποιαδήποτε άλλη στην ιστορία της Ελλάδας, όταν βγει για δουλειά παίρνει μισθό μικρότερο από την αξία του κινητού της. Η γενιά των 700 €, που λέμε τόσο καιρό τώρα είναι η φωτεινή πλευρά του κόσμου της εργασίας. Η σκοτεινή πλευρά είναι όσοι εργάζονται πλήρες ωράριο, αμείβονται με 300 και 400€, ενώ υπογράφουν για 650€. Είναι ο μαθητής που δουλεύει όλη τη νύχτα στο σουβλατζίδικο για νυχτοκάματο… 17,5€, χωρίς ασφάλιση φυσικά. Πώς του ήρθε του αφεντικού αυτό το 0,5€; Κάποτε υπήρχε και η επιθεώρηση εργασίας και έλεγχοι από το ΙΚΑ, τώρα πια στα πλαίσια καταπολέμησης της ανεργίας σταμάτησε κάθε έλεγχος.
Είπαμε με κάθε τρόπο στα παιδιά μας, ότι δεν θα πάρουν σύνταξη, τους είπαμε ότι αν κάποια στιγμή πάρουν 700€, θα είναι τυχεροί, τους λοιδορήσαμε γιατί κάνουν ουρές για μια θέση στο δημόσιο, μπας και φτάσουν το… εξωφρενικό ποσό των 1.000€ (τετραψήφιος αριθμός βλέπετε).
Οι γονείς τους χρεωμένοι μέχρι το λαιμό δεν μπορούν ούτε να απεργήσουν, γιατί δεν θα βγει η δόση του δανείου, θύματα του lifestyle, στην προσπάθειά τους να ξεχωρίσουν, γνωρίζουν τώρα τις εισπρακτικές εταιρείες και την… ευγενική συμπεριφορά τους. Ακούν και βλέπουν τους γονείς τους τα παιδιά και μετά σπάνε τις τράπεζες. Γιατί σας φαίνεται περίεργο; Δεν είναι χαζά τα παιδιά μας.
Όλοι μας κοροϊδεύουν. Το υπουργείο Οικονομίας μας προτρέπει να αποκτήσουμε φορολογική συνείδηση. Την ίδια στιγμή μειώνει δραματικά την άμεση φορολογία και αυξάνει την έμμεση. Χτυπά αδιακρίτως δηλαδή.
Οι τραπεζίτες θα πάρουν 28δις €, για να κάνουν τα πλασματικά τους κέρδη πραγματικά και κάνουν και τους «δύσκολους». Εμείς θα τα πληρώσουμε και κανείς δεν μας ρώτησε.
Το ζήτημα είναι ότι, όσο αυξάνονται οι κοινωνικές ανισότητες θα αυξάνονται τα βίαια ξεσπάσματα, καθώς δεν μπορεί η νέα γενιά, αλλά και οι παλαιότερες, να αρθρώσουν λόγο. Ο εχθρός δεν έχει πρόσωπο, δεν είναι ορατός. Κι έτσι την πληρώνουν και αθώοι άνθρωποι: καταστηματάρχες (με τη θηλιά των τραπεζών και αυτοί στο λαιμό), ιδιοκτήτες αυτοκινήτων, εργαζόμενοι στα καμένα καταστήματα και οι πραγματικοί φταίχτες κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο, αλλάζοντας τις εργασιακές σχέσεις, ετοιμάζοντας μια γενιά πτυχιούχων προλεταρίων. Έτσι η εξέγερση εκτρέπεται και περιορίζεται σε ξέσπασμα τυφλή βία και πλιάτσικο…