Νέοι επιστήμονες και πολυεθνικές

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 9/11/2008

Πέρα από τη μεγάλη αύξηση του αριθμού των πτυχιούχων αλλάζει και η δυνατότητα απασχόλησης των νέων πτυχιούχων. Διαφωτιστικό είναι το παράδειγμα των οπτικών. Μέχρι πρότινος ο ιδιοκτήτης και ο υγειονομικά υπεύθυνος ενός καταστήματος οπτικών ήταν υποχρεωτικά το ίδιο πρόσωπο. Τώρα πια μπορούν να είναι διαφορετικά πρόσωπα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να ανοίξει ένα κατάστημα οπτικών μια μεγάλη πολυεθνική και να προσλάβει ως υγειονομικά υπεύθυνο έναν οπτικό, απόφοιτο του ΤΕΙ. Εκεί δηλαδή που ο νέος επιστήμονας εξασφάλιζε ένα αξιοπρεπές εισόδημα, ως ιδιοκτήτης καταστήματος, τώρα θα είναι υπάλληλος μιας πολυεθνικής με μισθό της τάξης των 700€. Η πανελλήνια ένωση των οπτικών, όπως δήλωσε στον «ΑτΚ» ο πρόεδρός της κ. Μυλόβας, αντέδρασε στην υποβάθμιση της εργασίας των νέων οπτικών, χωρίς όμως σημαντικό αποτέλεσμα.
Αυτό που συμβαίνει στους οπτικούς θα συμβεί και σε άλλους επιστήμονες, που θα δουν ότι οι σπουδές τους δεν θα είναι ικανές να τους εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα. Ήδη με νόμο που ψηφίστηκε το καλοκαίρι για την ίδρυση ενός διαγνωστικού ιατρικού κέντρου δεν απαιτείται την πλειοψηφία των μετοχών, το 51% δηλαδή, να την κατέχουν ιατροί. Μπορεί μια πολυεθνική να είναι η ιδιοκτήτρια του διαγνωστικού κέντρου και οι γιατροί υπάλληλοι ή μικρομέτοχοι. Ακολουθούν όλα τα κλειστά επαγγέλματα που απελευθερώνονται με εντολή της ΕΕ μέχρι το 2010. Οι πολυεθνικές και πάλι θριαμβεύουν.
Η επίσημη δικαιολογία για όλα αυτά είναι ότι ο ανταγωνισμός θα φέρει πτώση των τιμών. Παραμύθι που πολύ εύκολα υιοθετείται και τραγικά διαψεύδεται από μια βόλτα στα κοντινά σας super market. Γιατί ο ανταγωνισμός καταλήγει σε ολιγοπώλια που συνεννοούνται για τις τιμές. Η υπόθεση του γάλακτος είναι ακόμη πρόσφατη.
Τη δεκαετία του 80 τα μπακάλικα έκλεισαν μην αντέχοντας την πίεση των super matket. Τη δεκαετία του 90 τα πολυκαταστήματα του λιανικού εμπορίου ξεκίνησαν τη λειτουργία τους, για να φτάσουμε στη συρρίκνωση του εμπορικού κέντρου και το κλείσιμο των μικρομάγαζων σε όλες τις πόλέις. Τώρα σειρά έχουν οι νέοι επιστήμονες να υποταχτούν στις μεγάλες πολυεθνικές. Τα παιδιά μας λοιπόν, αν δεν είναι άνεργα, θα είναι υπάλληλοι των πολυεθνικών με μισθούς αναξιοπρεπείς. Ο λόγος που χρειάζονται τόσοι πολλοί πτυχιούχοι δεν είναι για να καλύψουν τις ανάγκες της οικονομίας. Αν αυτό ήταν αληθινό δεν θα υπήρχε τόσο μεγάλη ανεργία των πτυχιούχων. Αν όμως οι πτυχιούχοι είναι πολλοί θα εργάζονται για «ένα κομμάτι ψωμί». Φανταστείτε τα παιδιά μας να έχουν σπουδάσει, καταβάλλοντας σημαντικά χρήματα για τα έξοδα των σπουδών τους, και να συνωστίζονται και να παρακαλούν για μια θέση των 700€, σ’ ένα κατάστημα οπτικών.
Δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι είναι και αποδεκτό. Στις προηγμένες χώρες, που οι φοιτητές δανείζονται για να σπουδάσουν, τι περιθώρια άρνησης μιας θέσης των 700€ έχει ένας ήδη χρεωμένος μέχρι το λαιμό πτυχιούχος; Αυτό έρχεται και στην Ελλάδα, χωρίς κανείς να αντιδρά…