ΤΕΙ: Δίχως σχέδιο

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 7/9/2008

“Θεωρώ ότι (σ.σ. τα κολέγια) είναι ένας εναλλακτικός δρόμος για τα παιδιά που δεν μπόρεσαν να πάνε στο πανεπιστήμιο, για να οδηγηθούν προς την αγορά εργασίας” δήλωσε ο Υπουργός Παιδείας σε ραδιοφωνικό σταθμό. Τα κολέγια θεσμοθετήθηκαν το καλοκαίρι με το νόμο 3696, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Ο νόμος όμως δεν κατόρθωσε να ξεκαθαρίσει το τοπίο, γιατί δεν αναφέρει ούτε μία λέξη για τα πτυχία που χορηγούν τα κολέγια. Θ’ ακολουθήσει δεύτερος νόμος, μετά την έκδοση της απόφασης του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, που αναμένεται.
Μέχρι τότε η σύγχυση παραμένει στους νέους που ψάχνουν να δουν τι θα σπουδάσουν. Η σύγχυση εντείνεται από τις διαφημίσεις κάποιων κολεγίων, που εξακολουθούν να είναι παραπλανητικές. Είναι ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, για να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι τι συμβαίνει ώστε τα κολέγια, όπως και τα πανεπιστήμια να έχουν τη θέση που τους δίνει ο νόμος.

Η διαφήμιση

Σχετικά με τη διαφήμιση ο νόμος είναι σαφής, στο άρθρο 17: “ απαγορεύεται στα κολέγια να χαρακτηρίζονται Πανεπιστήμιο, Σχολή, Οργανισμός, Ινστιτούτο, Ακαδημία ή να φέρουν οποιαδήποτε άλλή προσωνυμία η οποία δύναται να παραπλανήσει ως προς τις προσφερόμενες υπηρεσίες.” Συνεχίζει στην παράγραφο 3 του άρθρου 17: “Πλην των δημόσιων Πανεπιστημίων δεν επιτρέπεται η χρήση του όρου «Πανεπιστήμιο» στην ελληνική ή ξένη γλώσσα από οποιοδήποτε πάροχο υπηρεσιών εκπαίδευσης ή κατάρτισης.
Στο άρθρο 22 Κυρώσεις αναφέρει ότι: “ Για την παράβαση των υποχρεώσεων επωνυμίας και προβολής πρόστιμο 50.000 έως 60.000 ευρώ.”
Μία πρόχειρη ματιά στις Κυριακάτικες εφημερίδες, αλλά και στις ιστοσελίδες των κολεγίων στο internet, δείχνει ότι κάποια κολέγια χρησιμοποιούν το όνομα σχολή, κάποια άλλα αναφέρουν ότι το τάδε πανεπιστήμιο του εξωτερικού ήρθε στην Ελλάδα, τα περισσότερα αναφέρουν ότι οι κάτοχοί τους αποκτούν αναγνωρισμένο πτυχίο βάσει της οδηγίας 36/2005 της ΕΕ, που δεν ισχύει ακόμη στην Ελλάδα και πολλά άλλα τουλάχιστον υπερβολικά και κάποια αναληθή.
Άμεσα λοιπόν δημιουργείται η απορία γιατί δεν επιβάλλονται οι κυρώσεις που λέει ο νόμος: Ο νόμος ψηφίστηκε για να επιτρέπει τελικά την ανεξέλεγκτη λειτουργία τους ή για να βάλει τάξη στο χάος, όπως υποσχέθηκε ο Υπουργός Παιδείας. Είναι πιστεύω πολύ απλό να απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας την άμεση εφαρμογή του νόμου, που το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας εισηγήθηκε.
Απαραίτητη είναι και η υπενθύμιση του τι ακριβώς αναφέρει η περίφημη οδηγία της ΕΕ, που τόσες αντιδράσεις ξεσήκωσε, ώστε να μην παραπλανούνται οι υποψήφιοι και οι οικογένειές τους.

Τα πτυχία

Η αναγνώριση των πτυχίων που χορηγούν τα κολέγια δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητα του ΔΟΑΤΑΠ – το πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ – γιατί αυτό ασχολείται με την αναγνώριση των πτυχίων που έχουν αποκτηθεί από ξένα πανεπιστήμια με το σύνολο των σπουδών να έχουν πραγματοποιηθεί στο εξωτερικό. Ο ΔΟΑΤΑΠ εξ’ άλλου ασχολείται με την ακαδημαϊκή αναγνώριση των πτυχίων και την ισοτίμησή τους με τα αντίστοιχα ελληνικά.
Η αναγνώριση των πτυχίων δεν γίνεται με κανέναν, ακόμη, μηχανισμό στην Ελλάδα. Μόνο η οδηγία 36/2005 της ΕΕ ασχολείται με πτυχία που έχουν αποκτηθεί από πανεπιστήμια του εξωτερικού με σπουδές σε κολέγια που συνεργάζονται με αυτά και εδρεύουν, στην περίπτωσή μας, στην Ελλάδα. Η αναγνώριση, με την οποία ασχολείται η οδηγία, αφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από την απόκτηση του πτυχίου και καθόλου με την ακαδημαϊκή αναγνώριση. Η λογική είναι απλή: Αν κάποιος κατέχει ένα πτυχίο οικονομικών από Αγγλικό πανεπιστήμιο για παράδειγμα, το οποίου του επιτρέπει να εργαστεί ως λογιστής στην Αγγλία, τότε να μπορεί να εργαστεί ως λογιστής και στην Ελλάδα. Να μπορεί δηλαδή να “μεταφέρει” τα επαγγελματικά δικαιώματα που αντιστοιχούν στο πτυχίο του και στην Ελλάδα. Αν το πτυχίο δεν δίνει επαγγελματικά δικαιώματα στην Αγγλία, τότε δεν υπάρχει τίποτα προς “μεταφορά”.
Η οδηγία παρέχει και ασφαλιστικές δικλείδες στην Ελλάδα. Για να φτάσουμε στην αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων η Ελλάδα, μέσω κάποιου μηχανισμού που τώρα δεν υπάρχει, δικαιούται να ελέγξει:
Α) κατά πόσον το Ελληνικό κολέγιο έχει επισήμως πιστοποιηθεί από το ξένο πανεπιστήμιο.
Β) κατά πόσον τα πτυχία που έχουν εκδοθεί είναι ακριβώς ίδια με εκείνα που χορηγεί το πανεπιστήμιο του εξωτερικού στους φοιτητές που σπουδάζουν στο ίδιο το πανεπιστήμιο στο εξωτερικό.
Γ) κατά πόσον οι τίτλοι εκπαίδευσης προσδίδουν τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα στο κράτος που εδρεύει το ξένο πανεπιστήμιο.
Η Ελλάδα μπορεί ακόμη να απαιτήσει για την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων του πτυχίου την πραγματοποίηση πρακτικής άσκησης προσαρμογής επί τρία έτη ή την υποβολή σε εξετάσεις, με επιλογή του πτυχιούχου ποιο από τα δύο, στις εξής περιπτώσεις:
Α) Αν η διάρκεια σπουδών είναι μικρότερη κατά ένα έτος από τις αντίστοιχες σπουδές στην Ελλάδα, πράγμα που ισχύει για τα Αγγλικά Πανεπιστήμια τα πτυχία των οποίων αποκτούνται με τριετείς σπουδές.
Β) Αν οι σπουδές διαφέρουν ουσιωδώς από τους τομείς γνώσεων των Ελληνικών πανεπιστημίων ή
Γ) Αν η άσκηση του επαγγέλματος περιλαμβάνει δραστηριότητες που δεν περιλαμβάνονται στην άσκηση του επαγγέλματος στην Αγγλία, για το παράδειγμά μας.
Αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη μέχρι την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων των κολεγίων που συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Εδώ βέβαια προκύπτει ένα ερώτημα. Ένας μαθητής που δεν κρίνεται ικανός να σπουδάσει σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, λόγω της βάσης του 10, μπορεί, επειδή έχει χρήματα, να σπουδάσει στην Ελλάδα κάτι που θα του δώσει τα επαγγελματικά δικαιώματα που έχει και ο πτυχιούχος του Ελληνικού Πανεπιστημίου; Θεωρείται ισονομία αυτό; Μάλλον κανείς δε θα μας δώσει μια απάντηση.