Η ανεπάρκεια του σχολείου και οι καταλήψεις

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 4/11/2007

Φούντωσαν πάλι οι καταλήψεις στα σχολεία. Μερικοί πιστεύουν ότι όλα γίνονται για να χαθεί μάθημα και να γίνει «χαβαλές». Άλλοι πιστεύουν ότι υπάρχουν προβλήματα που απαιτούν τη λύση τους. Θα συμφωνήσω και με τους μεν και με τους δε. Ναι είναι αλήθεια ότι οι μαθητές θέλουν να γλιτώσουν μάθημα. Άρα δεν τους αρέσει το σχολείο. Αν τους άρεσε το σχολείο, να είστε σίγουροι, δε θα έχαναν ούτε μία ώρα. Γιατί λοιπόν δεν τους αρέσει το σχολείο; Το σχολείο απαντά σε ερωτήματα που το παιδί δεν έθεσε ποτέ. Το μαθαίνει δηλαδή πράγματα που είναι έξω από τα ενδιαφέροντά του. Όλοι όταν μεγαλώσουμε καταλαβαίνουμε τη χρησιμότητα αυτών που μάθαμε στο σχολείο. Όμως δεν τα καταλαβαίναμε όταν ήμασταν μικροί. Αφού λοιπόν το σχολείο δεν ενδιαφέρει τους μαθητές πρέπει να κάνει κάτι για να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον, να τους κερδίσει.
Δυστυχώς το ελληνικό σχολείο όχι μόνο δεν μπορεί να κερδίσει τους μαθητές του αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει πριν το Νοέμβρη. Ένα σχολείο που δεν λειτουργεί, που έχει χιλιάδες κενές ώρες, δεν μπορεί ούτε καν να προσπαθήσει να γίνει ελκυστικό.

Τα σχολεία

Ας δούμε σύντομα την κατάσταση στα σχολεία: Οι πρώτοι διορισμοί μονίμων έγιναν στις 10 Αυγούστου. Μέχρι τότε δεν είχε γίνει καμία κουβέντα για εκλογές. Οι διορισμοί μονίμων συνεχίστηκαν μέχρι τις 5/9. Οι διορισμοί αναπληρωτών ξεκινούν μετά. Στις 26/9 διορίστηκαν 620 αναπληρωτές δάσκαλοι και 168 νηπιαγωγοί. Δηλαδή μέχρι τότε μερικές χιλιάδες παιδιά δεν έκαναν καθόλου μάθημα. Το κράτος όμως εξοικονόμησε περίπου 400.000€ και τα ένσημα 800 ανθρώπων μισού μήνα από την καθυστέρηση των 15 ημερών. Πως νομίζετε ότι καταφέρνουμε να έχουμε τις λιγότερες δαπάνες για την εκπαίδευση στην ΕΕ; Οι γυμναστές στα αθλητικά σχολεία δεν έχουν ακόμη τοποθετηθεί (αρχές Νοεμβρίου), οι προϊστάμενοι τοποθετήθηκαν στις 4 Οκτωβρίου, οι διευθυντές σχολείων ακόμη δεν έχουν τοποθετηθεί !!!, το βιβλίο Ιστορίας ΣΤ Δημοτικού αποφασίστηκε να αποσυρθεί στις 25/9. Η εγκύκλιος για την πρόσθετη διδακτική στήριξη (τα απογευματινά μαθήματα) υπογράφηκε στις 25/10 και η εφαρμογή του προγράμματος των απογευματινών μαθημάτων θα γίνει από αρχές Νοεμβρίου.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα σαμποτάρουν την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων. Σε μία ευνομούμενη χώρα αν γίνονταν αυτά τα πράγματα μια χρονιά θα υπήρχαν πολλές παραιτήσεις και φυσικά δεν θα επαναλαμβάνονταν την επόμενη χρονιά. Εδώ σ’ εμάς κάθε χρόνο τα ίδια γίνονται. Το περίεργο είναι ότι οι διαδικασίες για τη λειτουργία των σχολείων ακολουθούν την ίδια σειρά εδώ και δεκαετίες. Δε γίνεται να διδαχθούν από την αποτυχία μιας χρονιάς και να πετύχουν την επόμενη; Γίνεται αλλά δε θέλουν. Εκτός του ότι κανείς υπουργός δεν πιέζει το μηχανισμό να ξεκινήσει στην ώρα του, κερδίζουν και χρήματα έτσι. Καθυστερώντας τόσο πολύ τα απογευματινά μαθήματα τα παιδιά πάνε φροντιστήριο και μένουν μόνο όσα δεν έχουν τα χρήματα να πάνε φροντιστήριο. Έτσι δημιουργούνται λιγότερα τμήματα και όλα τα τμήματα λειτουργούν ενάμιση μήνα λιγότερο. Μ’ αυτό το τέχνασμα μειώνει το κόστος κατά τουλάχιστον 30% και ταυτόχρονα λέει ότι σας παρέχω και απογευματινό φροντιστήριο δωρεάν.
Μέσα σ’ όλα αυτά ο κ. Ρουσόπουλος δήλωσε ότι θα ακυρωθούν οι εκδρομές για να μη χαθεί καμία ώρα!!

Η ζωή των παιδιών μας

Η ανεπάρκεια του σχολείου οδηγεί τα παιδιά μας να ξανακάνουν ότι κάνουν στο σχολείο και έξω. Όλα αρχίζουν στο Δημοτικό με τα Αγγλικά και ακολουθεί καταιγισμός «δραστηριοτήτων» που έπρεπε να γίνονται στο σχολείο (κι όχι να κάνουν ότι γίνονται). Γυμναστική (ναι τα σχολεία είναι κλειδωμένα το απόγευμα και τα παιδιά δεν μπορούν να παίξουν!!), φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης, πληροφορική για το δίπλωμα, δεύτερη ξένη γλώσσα, μουσική και άλλα. Φτάνουν παιδιά 14 χρόνων να διαβάζουν μέχρι τα μεσάνυχτα, αφού τα κάνουν όλα δύο φορές, για παιχνίδι δε συζητάμε. Σας αρέσει εσάς αυτή η ζωή; Γιατί ν’ αρέσει στα παιδιά μας; Προσπαθούν λοιπόν να ξεφύγουν όσο μπορούν. Λένε λοιπόν κατάληψη το πρωί, για να πηγαίνουμε ξεκούραστοι στο φροντιστήριο και τις υπόλοιπες δραστηριότητες το απόγευμα.

Το μέλλον τους

Το βλέπουν να έρχεται και να ναι ζοφερό. Ανεργία βλέπουν κι αυτό που λέμε εργασία έχει πια τόσα διαφορετικά ονόματα: απασχόληση, μερική απασχόληση, ετεροαπασχόληση, προσωρινή απασχόληση, ενοικίαση εργαζομένων, γενιά των 700€ και άλλα πολλά που δε θυμίζουν σε τίποτα την εργασία όπως τη γνωρίζαμε. Και μετά απ’ όλα αυτά, στο βάθος, δεν υπάρχει σύνταξη γιατί το ασφαλιστικό καταρρέει. Ακούνε ότι για να φτιάξουν τα πράγματα στην εκπαίδευση πρέπει ν’ αλλάξει το άρθρο 16 και να επιτραπούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και βάζουν τα γέλια.

Εμείς επιτρέπουμε τις καταλήψεις

Εμείς ως κοινωνία επιτρέπουμε τις καταλήψεις. Τα παιδιά νιώθουν ότι μπορούν να καταλαμβάνουν τα σχολεία όποτε θέλουν χωρίς καμιά συνέπεια. Γιατί όχι λοιπόν; Θα μου πείτε τι θέλεις να τα βάλουμε στη φυλακή; Όχι βέβαια. Απλά αν δεν θέλαμε τις καταλήψεις θα τις σταματούσαμε εμείς οι ίδιοι. Μην ξεχνάμε ότι είμαστε γονείς, βλέπουμε τα παιδιά μας κάθε μέρα στο σπίτι. Μπορούμε να κουβεντιάσουμε μαζί τους και να βγάλουμε άκρη.
Ακούγεται από την κυβέρνηση ότι οι καταληψίες υποκινούνται. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να υποκινήσεις έναν άνθρωπο να κάνει κάτι, όταν είναι ευχαριστημένος από τη ζωή του. Η θεωρία της υποκίνησης λοιπόν αποτελεί ομολογία ότι τα παιδιά δεν περνούν καλά στο σχολείο γι’ αυτό και είναι επιρρεπή στην υποτιθέμενη υποκίνηση, για την οποία κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με βεβαιότητα.
Προσωπικά είμαι αντίθετος με τις καταλήψεις. Δεν μ’ αρέσει να χάνονται ώρες γιατί έτσι υποσκάπτεται το μέλλον των παιδιών μας. Χάνονται περισσότερες ώρες από τις καταλήψεις ή από την κυβέρνηση που δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει την καλή λειτουργία του σχολείου; Αντιλαμβάνομαι όμως ότι τα παιδιά έχουν λόγους που κάνουν τις καταλήψεις. Δεν γίνονται μόνο για το «χαβαλέ» και τις ώρες που χάνονται. Κάτι θέλουν να μας πουν κι εμείς δεν θέλουμε να το ακούσουμε...