φροντιστήρια και ΑΣΕΠ

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 21/1/2007

Στο διάστημα πριν τον τελευταίο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη των καθηγητών της επόμενης διετίας, διαπιστώσαμε όλοι πολλές διαφημίσεις φροντιστηρίων ειδικευμένων στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών. Είναι μια καλή νομίζω αφορμή για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, γιατί πολλά ακούγονται και γράφονται που δεν είναι σωστά.
Τα φροντιστήρια για τον ΑΣΕΠ ξεκίνησαν όχι γιατί υπάρχει κάποια δυσλειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος στα πανεπιστήμιά μας, κάτι που όλοι γνωρίζουμε ότι ισχύει, αλλά γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες. Ο ανταγωνισμός για μια θέση στη δημόσια εκπαίδευση δημιουργεί την ανάγκη για πρόσθετη ενίσχυση των υποψηφίων. Ο ανταγωνισμός βλέπετε ξεκινάει στις περισσότερες περιπτώσεις από το 1:10 και φτάνει στο απίστευτο 1:107. Μόνοι τυχεροί οι δάσκαλοι και οι καθηγητές οικιακής οικονομίας. Πολλοί υποψήφιοι λοιπόν καταφεύγουν σε ανθρώπους που υπόσχονται ότι μπορούν να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν πλεονέκτημα στην προσπάθειά τους να διοριστούν. Είναι προφανές ότι τίποτα το μεμπτό δεν υπάρχει σ’ αυτή την ιστορία.
Με αντίστοιχο τρόπο ξεκίνησαν και τα φροντιστήρια των εισαγωγικών εξετάσεων. Το σχολείο στη δεκαετία του 60 και του 70 δεν δίδασκε την ύλη που έπρεπε να γνωρίζει ο υποψήφιος για να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο. Ήταν όπως θα λέγαμε σήμερα αυτόνομη βαθμίδα και αποκομμένο από τη συνέχεια στην επόμενη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Μόνη λύση λοιπόν, των μαθητών που ήθελαν να συνεχίσουν, ήταν η προσφυγή στα φροντιστήρια. Τίποτα μεμπτό και εδώ.
Από τη δεκαετία του 80 και μετά άρχισε τη μια να εξαρτάται η εισαγωγή από τη βαθμολογία του σχολείου και την άλλη να γίνεται ανεξάρτητη. Η σημαντική αλλαγή όμως ήταν η σύνδεση των γνώσεων που απαιτούνταν για τη συνέχιση των σπουδών στα πανεπιστήμια με τη διδασκαλία στο Λύκειο. Δηλαδή από το 1980 και μετά ότι ζητείται στις εισαγωγικές εξετάσεις θεωρητικά έχει διδαχθεί στο σχολείο. Εξαίρεση αποτελούν τα ειδικά μαθήματα που δεν διδάσκονται στο σχολείο και καλώς γίνεται αυτό. Στα υπόλοιπα μαθήματα η ύλη είναι ίδια μεν αλλά οι στόχοι διδασκαλίας είναι διαφορετικοί. Αν διαβάσετε τις οδηγίες διδασκαλίας των μαθημάτων στο Λύκειο, που κάθε χρόνο εκδίδει το Παιδαγωγικό ινστιτούτο, θα διαπιστώσετε ότι οι οδηγίες διδασκαλίας διαφέρουν από τις γνώσεις που πρέπει να έχει ο μαθητής για να πετύχει στις Ανώτατες Σχολές. Κι αυτό όμως δεν αρκεί για να εξηγήσει την ύπαρξη των φροντιστηρίων. Η κύρια αιτία ύπαρξής τους είναι οι περιορισμοί στην πρόσβαση των υποψηφίων στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Αν μάλιστα μετρήσετε τις θέσεις στις περιζήτητες σχολές, που λιγοστεύουν κάθε χρόνο, θα καταλάβετε ότι τα φροντιστήρια έχουν λαμπρό μέλλον μπροστά τους.
Δεν καταλαβαίνω λοιπό γιατί πέφτει τόση λάσπη πάνω σε ανθρώπους που παρέχουν, με το αζημίωτο φυσικά, την βοήθειά τους στους υποψηφίους να πετύχουν τους στόχους τους. Κι όμως τους κατηγορούν ως παραπαιδεία ότι μαθαίνουν τεχνικές εξετάσεων και πολλά άλλα τέτοια.
Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Τα φροντιστήρια είναι νόμιμες επιχειρήσεις που ελέγχονται από το Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Οικονομικών και το ΙΚΑ. Προσφέρουν κάτι που έχει ζήτηση από τους υποψηφίους. Από τη μία μας έχουν θεοποιήσει την κοινωνία της αγοράς και από την άλλη δαιμονοποιούν κάποιους που λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της. Δεν ευσταθεί λοιπόν καμία κατηγορία εναντίον τους. Φυσικά, όπως σε όλους τους κλάδους, υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες και οι απατεώνες, αλλά πείτε μου πού δεν γίνεται αυτό. Όλο αυτό το μένος εναντίον τους λοιπόν δεν έχει καμία πραγματική αιτία, κι όμως κάνει ανθρώπους να ντρέπονται να πουν το επάγγελμά τους.
Τα γράφω αυτά γιατί ήμουνα για 15 χρόνια φροντιστής, τώρα πια δεν είμαι, και πραγματικά ένιωθα όλα τα ΜΜΕ να με βρίζουν καθημερινά, χωρίς να φταίω σε τίποτα. Φυσικά υπάρχουν πάντα οι μαθητές, που αναγνωρίζουν την πραγματικότητα…