Οι κρατικοδίαιτες σχολές

του Στράτου Στρατηγάκη

Δημοσιεύτηκε 25/6/2006

Κρατικοδίαιτες είναι οι σχολές οι απόφοιτοι των οποίων έχουν σε μεγάλο ποσοστό προοπτικές απασχόλησης στον δημόσιο τομέα. Οι σχολές αυτές είναι οι στρατιωτικές και αστυνομικές, οι καθηγητικές, οι σχολές των δασκάλων και νηπιαγωγών, αλλά και σχολές και τμήματα με αντικείμενο εξαιρετικά ενδιαφέρον, πλην όμως χωρίς καθόλου ζήτηση από την αγορά εργασίας. Τέτοιες σχολές είναι οι σχολές Κοινωνιολογίας, Φιλοσοφίας, Βιβλιοθηκονομίας, Πολιτικών Επιστημών, Κοινωνικής Εργασίας, Ιστορίας - Αρχαιολογίας, Δημόσιας Διοίκησης, Γεωγραφίας, Γεωλογίας, Δασολογίας, οι σχολές που ασχολούνται με τον πολιτισμό, οι Μεσογειακές Σπουδές και άλλες πολλές.
Αυτές οι σχολές, οι εξόριστες από την οικονομία της αγοράς, με εξαιρετικά ενδιαφέρον αντικείμενο, καλύπτουν περίπου 27.500 θέσεις από τις θέσεις των εισακτέων στις ανώτατες σχολές. Δηλαδή περίπου το 33% των θέσεων που παρέχονται στα πανεπιστήμιά μας, αφορούν πτυχιούχους που προορίζονται για δημόσιοι υπάλληλοι. Πρέπει να σημειώσουμε ότι οι αριθμοί αυτοί δεν μπορούν να έχουν μεγάλη ακρίβεια γιατί υπάρχουν πολλά τμήματα οι απόφοιτοι των οποίων μπορούν να εργαστούν και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Εδώ συγκεντρώσαμε τα τμήματα των οποίων οι απόφοιτοι είτε εργάζονται αποκλειστικά στο δημόσιο, όπως οι αστυνομικοί, είτε εργάζονται στη μεγάλη τους πλειοψηφία στο δημόσιο όπως οι θεολόγοι.
Τα τμήματα αυτά συγκέντρωσαν την πρώτη προτίμηση 31.810 υποψηφίων, εκ των οποίων 3.265 ήταν οι πρώτες προτιμήσεις που συγκέντρωσε η Ελληνική Αστυνομία.
Τα συμπεράσματα που εξάγονται από τα προηγούμενα στοιχεία αφορούν την Πολιτεία και τους υποψηφίους.
Στους υποψηφίους διακρίνουμε έντονη ανασφάλεια, πράγμα που δείχνει ότι λαμβάνουν τα μηνύματα για τις δυσκολίες της οικονομίας. Τα μηνύματα αυτά τους ανησυχούν πολύ περισσότερο απ’ όσο ανησυχούν εμάς, τους μεγαλύτερους, που θυμόμαστε ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια ακούμε συνεχώς πως η οικονομία βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και βέβαια ζούμε σε συνεχή λιτότητα, αλλά το επίπεδο ζωής μας έχει βελτιωθεί πολύ. Να είστε βέβαιοι ότι από τους 3.265 υποψηφίους που δήλωσαν ως πρώτη προτίμηση τις Αστυνομικές σχολές η συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχει λατρεία στη στολή, απλά επιδιώκουν να λύσουν το επαγγελματικό τους πρόβλημα.
Από την άλλη μεριά η Πολιτεία παρέχει κάθε χρόνο 27.500 θέσεις σε σχολές που προσφέρουν κατά κύριο λόγο εργασία στο δημόσιο, δηλαδή κάθε χρόνο αποφοιτούν περίπου 25.000 πτυχιούχοι (αφαιρώ αυτούς που εγκαταλείπουν) των οποίων μοναδική επαγγελματική διέξοδος είναι η αναζήτηση μιας θέσης στο δημόσιο.
Σκέφτηκε κανείς για παράδειγμα, τα 1.040 παιδιά που θα εισαχθούν φέτος στις 4 Θεολογικές σχολές, τι δουλειά θα κάνουν όταν με το καλό αποφοιτήσουν; Αναγκαστικά θα ... κάνουν την προσευχή τους να αποφύγουν την ανεργία και την ετεροαπασχόληση και θα συνωστίζονται στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, για μια θέση καθηγητή θρησκευτικών σε κάποιο σχολείο στην παραμεθόριο, για ... 900€ το μήνα. Μέχρι τότε δεν μπορούν ούτε ένα ... ιδιαίτερο να κάνουν. Φέτος θα διοριστούν 125 θεολόγοι στη μέση εκπαίδευση. Περισσεύουν περίπου 900 θεολόγοι σε πλήρες αδιέξοδο. Το αστείο είναι ότι προσπαθούν να τους πείσουν ότι αυτοί φταίνε που μένουν άνεργοι. Δεν είναι τυχαίο ότι στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ υπάρχει βάση και οι υποψήφιοι χωρίζονται σε επιτυχόντες και αποτυχόντες. Η αλήθεια είναι ότι όσοι και να είναι οι επιτυχόντες 72 θεολόγοι θα διοριστούν φέτος μέσω ΑΣΕΠ. Οι υπόλοιποι είτε χαρακτηριστούν επιτυχόντες είτε αποτυχόντες, άνεργοι θα είναι. Και έπονται οι απόφοιτοι των εκκλησιαστικών σχολών, τις οποίες φιλοδοξεί ο Αρχιεπίσκοπος, να μετατρέψει σε πανεπιστήμια.
Κατά τα άλλα το πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης λύνεται σύμφωνα με τις προτάσεις του ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας) με την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, την εκδίωξη από τα πανεπιστήμια των λεγόμενων αιώνιων φοιτητών και την παρουσία των πανεπιστημίων μας στο internet! Αυτές είναι μερικές, όχι όλες βέβαια, από τις προτάσεις του ΕΣΥΠ για την έξοδο από το τέλμα, της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Θα μου πείτε ίσως, ότι με τη θέλησή τους πηγαίνουν στις Θεολογικές σχολές, διαβάζουν μάλιστα για να πετύχουν. Έχετε δίκιο σ’ αυτό. Ελάτε όμως στη θέση του μαθητή. Ποιες προοπτικές έχει να εκπαιδευτεί και να αποκτήσει μια αξιοπρεπή εργασία; Αν αρνηθεί ν’ ασχοληθεί με σπουδές χωρίς αντίκρισμα, μπορεί μήπως να γίνει ένας καλά εκπαιδευμένος και καλά αμειβόμενος τεχνικός; Ακόμη δεν έχουμε αποφασίσει αν η τεχνική εκπαίδευση θα λέγεται Λύκειο ή Εκπαιδευτήριο. Κάθε τόσο αλλάζουμε το όνομα, λες κι απ’ το όνομα εξαρτάται. Φυσικά δεν προχωρώ σε ειδικότητες, βιβλία, προγράμματα σπουδών και εργαστήρια γιατί εκεί τα πράγματα είναι πραγματικά τραγικά...
Τι θα κάνει τελικά το παιδί μας; Αναγκαστική πορεία λοιπόν Λύκειο, εισαγωγικές εξετάσεις ένα πτυχίο, ίσως κι ένα μεταπτυχιακό γιατί αυξάνει τις ελπίδες, και αναζήτηση μιας οποιασδήποτε εργασίας, ό,τι να ναι, γιατί δεν υπάρχει ακόμα ιδιωτική εταιρία να θέλει να προσλάβει θεολόγο.
Εν τω μεταξύ η οικογένεια του θεολόγου μας έχει δαπανήσει γύρω στις 40.000€ για τις σπουδές, αν φοιτά σε άλλη πόλη, και άλλα τόσα που δεν κέρδισε επειδή δεν εργαζόταν αυτά τα χρόνια, σύνολο 80.000€, για να πάρει το παιδί το πτυχίο του. Μετά τα χαμόγελα και τις ευχές της ορκωμοσίας αρχίζουν τα δύσκολα ...
Φταίμε κι εμείς όμως ως λαός, που μαζί με τους υπόλοιπους μεσογειακούς λαούς, έχουμε την ψύχωση του πτυχίου.
Το αδιέξοδο θα ενταθεί, καθώς θα αρχίσουν την αναζήτηση εργασίας οι εισαχθέντες το 2000, πρώτη χρονιά εφαρμογής της μεταρρύθμισης Αρσένη. Τη χρονιά εκείνη, το 2000 δηλαδή, σχεδόν διπλασιάστηκαν οι εισακτέοι στις Ανώτατες σχολές, άρα οι νέοι πτυχιούχοι που θα εμφανιστούν στην αγορά εργασίας θα αυξηθούν δραματικά, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να γίνουν εντονότερα.
Έγινε πιστεύω πια εμφανές, ότι συμπληρώνοντας το Μηχανογραφικό σας, πρέπει να απαντήσετε στο ερώτημα αν θέλετε τέτοιου είδους πτυχίο.